BELEGGEN IS ALS TOUWTJE DUWEN

Op de ‘Alles-wat-de-bank-je-niet–vertelt-over-succesvol-beleggen-avond' die we op 25 september organiseerden, deelde Nobelprijswinnaar Robert Merton, onder de perfecte leiding van Esther van Rijswijk, zijn beleggingswijsheid met ruim 200 aanwezigen.

Gesneden koek
Veel van wat hij vertelde is gesneden koek voor mensen die de ‘De Beleggingsillusie’ hebben gelezen. Dat maakte het niet minder interessant of belangrijk, bleek ook uit de vragen van het publiek. Hoe vaak we ook horen dat het selecteren van aandelen, het timen van de markt of het uitzoeken van de beste beleggingsfondsen vooral een kwestie van geluk is, de meesten van ons kunnen het niet laten te denken (of te hopen) dat er een manier is om er toch beter in te zijn dan ‘de rest’. (zo ook de vraag uit het publiek…“But professor Merton, how can we know if a company has the right price?”).

“En misschien zijn er ook wel mensen die dat kunnen”, opperde Merton. “Alleen kunnen dat er niet veel zijn, anders zouden de talloze onderzoeken naar outperformance dat wel hebben laten zien. Je kunt je dus ten eerste afvragen hoe je deze uitzonderlijke managers van te voren moet onderscheiden van de duizenden anderen die zeggen het te kunnen, maar er niet in slagen. Ten tweede, stel dat je zelf over zo’n unieke gave beschikt? Stel dat je inderdaad de markt kunt timen of de beste bedrijven kunt selecteren? Zou je die gave dan gratis ter beschikking stellen? Nee, je zou je er goed voor laten betalen en het grootste deel van de outperformance voor jezelf houden.”

Het 'Grasmaaier effect'
Merton had ook nog een mooie verklaring voor de ogenschijnlijke outperformance van sommige hedgefonds managers. Hij noemde dit het ‘grasmaaier effect’. Als je iemand je gras laat maaien, betaal je hem daarvoor. De grasmaaier levert een service en krijgt daarvoor betaalt. Zo zijn er bepaalde hedgefondsen die ook een service leveren en daarvoor betaald worden. Ze fungeren bijvoorbeeld als tussenpersoon, die liquiditeit verschaft in een exotische derivatenmarkt. Zowel de uiteindelijke kopers als verkopers van die derivaten hebben baat bij het bestaan van zo’n tussenpersoon en zijn dus bereid daarvoor te betalen. Alleen bestaat die betaling niet uit een expliciete commissie, maar uit marge: het verschil tussen de prijs waartegen de tussenpersoon de derivaten koopt en weer verkoopt. Die marge ziet er voor de buitenwereld uit als ‘outperformance’. ‘Outperformance’ (of ‘alpha’ zoals dat in het jargon heet) zou het gevolg zijn van een uitzonderlijke gave om goede beleggingen te selecteren. Maar in werkelijkheid wordt deze hedgefondsmanager/tussenpersoon, net als de grasmaaier, gewoon betaald voor de service die hij levert.

Touwtje duwen
Is er nog een reden om niet naarstig op zoek te blijven naar die ene klapper, de belegging of manager die je rijk gaat maken en je pensioen veilig stelt? “Heb je wel eens geprobeerd een touwtje ergens doorheen te duwen?” Vroeg Merton het publiek? “Best moeilijk. Veel moeilijker dan een touwtje ergens doorheen te trekken. Dat is vergelijkbaar met beleggen. Ik kan makkelijk talloze manieren verzinnen waarmee je geld kunt verliezen, maar het is veel moeilijker om een goede manier te vinden om geld te verdienen. Verstandig beleggen begint daarom met het voorkomen van domme beslissingen waarmee je geld verliest.”

“Hoe doe je dat dan? Hoe beleg je verstandig?” vroeg Esther tenslotte aan Professor Merton. “Het belangrijkste is dat je goed nadenkt over risico’s. Zijn de risico’s die je neemt wel in overeenstemming met de middelen die je hebt en de doelen die je wilt bereiken? Vervolgens moet je zorgen dat je je beleggingen goed spreidt, zodat je de kans op verkeerde keuzes minimaliseert en tenslotte moet je ervoor zorgen dat je kosten van beleggen niet te hoog zijn.”

Zoals gezegd, gesneden koek voor lezers van De Beleggingsillusie, maar we kunnen het niet vaak genoeg horen, want deze wijze lessen worden toch vaak snel weer vergeten.

We wensen je veel financiële rust,

Marius en Jolmer