Zwartkijkers

Bij elke nieuwe nul in het jaartal worden de onheilsvoorspellers wakker. Ook rond de start van 2020 spiegelen ze ons weer onafgebroken rampspoed voor: van klassenstrijd en corruptie tot klimaatrampen en pandemie.
 
Nu zullen weinigen beweren dat we aan de vooravond van wereldvrede staan of dat de opwarming van de aarde ons niet voor nieuwe dilemma’s stelt. Maar als je de wereld alleen door een gitzwarte bril bekijkt, mis je de enorme successen die we decennium op decennium boeken.
 
Neem de laatste tien jaar. Sinds 2010 is het aantal extreme armen in de wereldgehalveerd en mag voor het eerst meer dan de helft van de wereldbevolking zich tot de middenklasse rekenen. Kindersterfte liep sinds 1990 met de helft terug en AIDS, dat eens zo onuitroeibaar leek, is op zijn retour. En met geletterdheid onder de wereldjeugd van 91 procent lijkt het uitroeien van analfabetisme een kwestie van tijd.
 
Ook beleggers mogen dik tevreden zijn. Zo steeg de AEX, inclusief herbelegd dividend, met 150 procent (bijna 10 procent per jaar). Wie wereldwijd in aandelen belegde, kwam nog eens 50 procent hoger, terwijl de Amerikaanse beurs met 355 procent iedereen de loef afstak. Zelfs saaie Europese staatsobligaties gingen er het afgelopen decennium in totaal 50 procent op vooruit. Alleen de meest geconcentreerde belegger die al zijn geld via een spaarrekening aan zijn bank uitleende, kwam bedrogen uit.
 
Het is waar dat het merendeel van deze beleggingswinsten terecht kwam bij mensen die al veel geld hadden. De superrijken werden daarom nog rijker, waardoor de ongelijkheid verder is gestegen. En ook buiten het financiële bezien worstelt de mensheid met een aanzienlijk aantal problemen.
 
Dat neemt niet weg dat het merendeel van de lange termijn-trends ondubbelzinnig de goede kant op wijst. Die vooruitgang zou ons hoopvol moeten stemmen dat we, net als in de afgelopen decennia, ook voor onze huidige problemen een oplossing zullen vinden.
 
We wensen je veel financiële rust,
 
Jolmer en Marius